De gelukkige les voor het bouwen van bamboefluiten (concentratie) 6

Er ontbreekt nog één gaatje en dat is het duimgat aan de achterkant van de fluit. Dat gaan we vandaag, in de les kort na Sinterklaas, maken. En we gaan verder met het schrapen en schuren.

Het sinterklaasgebeuren is voorbij. Aan het binnenkomen van de kinderen is de werking van het snoep en de suiker te zien. Het duurt vrij lang voordat ze zich herpakken en om de instructietafel komen staan. Ik schat in dat een hele les fluisteren niet lukt, hoogstens een half uur.

Ik vertel dat ik het bovenste gaatje soms naar boven heb gevijld (cis) en soms naar beneden (c).
Aan de achterkant van de fluit heb ik een puntje gezet voor het duimgat. Door goede samenwerking van de kinderen met het boren zit het duimgat er bij iedereen na twintig minuten in.

Het heel precies afwerken van de knoop.

Al pratend schrapen en schuren de kinderen. Af en toe valt de stilte van de volledige concentratie. Dat zijn de kostbare momenten.

Welke versiering maak ik op mijn fluit?

Er is een geluk bij een ongeluk te melden vanuit het "bamboeziekenhuis". De boor die door de achterkant van de fluit was gegaan, had een gaatje gemaakt vlak onder het puntje voor het duimgat. Door het gat groter te maken, kreeg hij toch de goede toon.

Aan het einde van de les kunnen de kinderen alle tonen spelen. Eén voor één laten ze de grondtoon van hun fluit horen. Meester Ferdinand is heel verbaasd dat elke fluit z'n eigen klankkleur heeft en toch dezelfde toonhoogte. Volgende week gaan we de fluit afwerken.

Bea Kloosterman.