De getallen in de poëzie (1)

Vorige week postte Fetsje het blog Tafelmuziek, zingend tafels leren. Daar ging iets mis. Jullie misten in je bericht de video van Holland Opera, waar het om ging. Ze vroeg om een reactie van leerkrachten en muziekdocenten. Lees mijn reactie in het het blog, het is een gedicht van Prévert.



De Franse dichter Jacques Prévert (1900 - 1977) schreef het gedicht

                                             
                                    Bladzijde schrift

                                    Twee en twee is vier
                                    vier en vier acht
                                    acht en acht zestien.....
                                    Herhalen!  zegt de meester
                                    twee en twee vier
                                    vier en vier acht
                                    acht en acht is zestien.
                                    Maar daar buiten vliegt de liervogel voorbij
                                    het kind ziet hem
                                    het kind hoort hem
                                    het kind roept hem
                                    red mij
                                    speel met mij
                                    vogel!
                                    En kijk de vogel strijkt neer
                                    en speelt met het kind
                                    twee en twee vier
                                    Herhalen zegt de meester
                                    het kind speelt
                                    en de vogel doet mee....
                                    Vier en vier acht
                                    acht en acht zestien
                                    en zestien en zestien hoeveel is dat?
                                    Zestien en zestien dat is niets
                                    en vooral nooit
                                    twee en dertig
                                    en wèg zijn zij.
                                    Het kind heeft de vogel
                                    in zijn kastje verborgen
                                    en alle kinderen
                                    horen zijn liedje
                                    en alle kinderen
                                    horen die muziek
                                    en acht en acht
                                    en vier en vier en twee en twee
                                    gaan er ook vandoor
                                    één en één is één noch twee
                                    en één en één gaan hen achterna.
                                    En de liervogel speelt
                                    het kind zingt
                                    de meester schreeuwt:
                                    speel jij nog lang zo voor hansworst!
                                    Maar alle kinderen
                                    luisteren naar de muziek
                                    en de muren van de klas
                                    brokkelen langzaam af.
                                    En de ruiten worden weer zand
                                    de inkt wordt weer water
                                    de banken worden weer bomen
                                    het krijt wordt weer rotskust
                                    de penhouder weer vogel.

Vertaling: W. Hussem .  

Wordt vervolgd.
Bea Kloosterman